tg-me.com/HussainAlsadeq/1725
Last Update:
«عمق فاجعه تا بدانجا رسیده است که مطالبه مردم غزه دیگر این نیست که بمبارانها متوقف شود، بلکه به گفته مادری به ستوه آمده از این همه جنایت لسان حالشان این است که بمباران کنید و بکشید؛ اما با گرسنگی دادن، کودکانمان را در برابر دیدگانمان زجرکش نکنید.»
جملهٔ بالا را که در یادداشتی از صابر گلعنبر خواندم خشکم زد. چگونه است که میلیاردها انسان امشب خوابشان میبرد؟ چگونه در جهان ما قواعد بازی و عادات و انتظاراتی شکل گرفته است که میشود این جمله را خواند و بیقرار نشد؟ چگونه در عصر ارتباطات و هوش مصنوعی، میلیاردها انسان نظارهگرند کودکان از گرسنگی در برابر چشم مادران و پدران تلف شوند و هیچ دولت و نهادی توانایی یا ارادهٔ رساندن قرصی نان خشک به آنها ندارد؟ چگونه بسیار عجیب و باورنکردنی نیست؟ آیا هماندیشی برای فهم زمینههای ممکن شدنِ این رسواییِ هولناکِ بشری و همافزایی برای تغییرش از روشنترین اقتضاهای انسانیماندمان نیست؟
@jalaeipour
BY Hussain Al-Sadeq

Share with your friend now:
tg-me.com/HussainAlsadeq/1725